Hoewel hij al een hele tijd in Brussel verblijft en er meer dan geregeld concertjes geeft, is de Braziliaanse zanger en gitarist niet meteen erg bekend te noemen. Dat heeft wellicht te maken met de wat low profile opstelling van de man in kwestie, maar toch: ook uit deze nieuwe plaat, zijn derde al, blijkt dat die relatieve onbekendheid eigenlijk niet te verantwoorden is.

Wij deden nochtans ons best om de vorige plaat, toen nog onder de naam UTZ, “Toto Mundo è Feio” van een dikke drie jaar geleden, overal aan te prijzen waar we dat maar konden, maar ja: veel invloed hebben we kennelijk niet…Nu, dat zal er ons niet van weerhouden ook de lof te gaan zingen van deze derde plaat, waarvoor Renato wel enig grof geschut van stal heeft gehaald. De plaat werd immers geproducet door Gyulhermo Kastrup, een man die de hand had in platen van Tom Zé, Chico Cesar, Gal Costa, Elza Soares en Bixiga 70. Zo’n namenlijstje zou stilaan toch wel hier en daar een deur mogen opentrappen, durf ik te denken, temeer daar het songmateriaal van de plaat bijzonder knap in elkaar zit.

Daarvoor zorgt uiteraard ook de inbreng van vaste kompanen Alex Davidson op bas en toetsen en van Nyllo Canela, die voor samples en percussie instaat, maar vooral het vermogen van Renato zelf om fijne melodieën te bedenken. Dat heeft hij allicht van geen vreemden: zijn papa. Dat is trompettist Gildo Ilhosa, een man die hier destijds bleef plakken nadat hij hier in het kader van “Brasil Tropical” was komen spelen. We zagen hem ooit eens aan het werk met de Big Band van Kris Defoort en daarvan herinneren wij ons nog zijn soepele manier van spelen en zijn typische, zachte toon. En laat dat nu net twee van de karakteristieken zijn van de songs die zoonlief voor deze plaat bijeen gepend heeft.

Overduidelijk Braziliaans van ondertoon, met invloeden die onmiskenbaar richting Chico Buarque en Tom Zé wijzen, vertelt Renato in dat heerlijke Braziliaanse Portugees, verhalen van vandaag over het Brazilië waar hij vandaan komt, maar dat duidelijk nog onder zijn ledematen zit. Het clipje dat achter bijgevoegde youtube-link zit en naar “Gigante” leidt, is veelzeggend genoeg. En anders moet u maar even op zoek gaan naar “Amigo Imaginário”. Op die manier heeft u meteen de openende twee tracks van de plaat gehoord en krijgt u al een aardig beeld van wat de 35 minuten en negen songs van dit leuke plaatje zoal te bieden hebben.

Twijfelaars krijgen de komende maanden voldoende vaak de kans om zich van hun twijfels te ontdoen, want Renato gaat naar eigen zeggen heel vaak in Brussel spelen de komende tijd. Om te beginnen in de geweldige Dust Dealers in Sint - Gillis op 19 februari. Hoe dan ook: zeer de moeite waard om in de gaten te houden, deze Brasilo-Belg!

(Dani Heyvaert)